W pewnym momencie nauki niemieckiego natrafisz na takie czasowniki i wyrażenia, po których będziesz musiała użyć ZU. Poniżej przedstawię Ci kiedy używamy konstrukcji z ZU w języku niemieckim.
Budowa konstrukcji z ZU
ZU dajemy przed drugim czasownikiem (w zdaniu podrzędnym), który jest w bezokoliczniku. Przykład: Ich vergesse immer, meine Hausaufgabe zu machen – Zawsze zapominam zrobić zadanie domowe.
Kiedy stawiamy ZU?
- Po czasownikach wyrażających:
początek: anfangen, beginnen
zamiary i plany: planen, vergessen, versuchen, aufgeben, sich entscheiden, vorhaben, vorschlagen
zdanie: meinen, glauben, vermuten, denken, erwarten - Wyrażeniach rzeczownikowych: haben + Angst, Lust, Zeit, die Absicht, die Gelegenheit, die Möglichkeit, die Pflicht, den Wunsch
- Wyrażeniach przymiotnikowych: Es ist interessant, leicht, möglich, nett, schwer, notwendig…
*Pamiętaj, że w czasownikach rozdzielnie złożonych ZU wkładamy w środek, np. es ist schwer, morgen früh aufzustehen
Kiedy nie potrzeba ZU?
- Po czasownikach modalnych:
dürfen – mieć pozwolenie, sollen – mieć powinność, können – móc, umieć, potrafić, müssen – musieć, mögen – lubić, pragnąć, wollen – chcieć - Po czasownikach wyrażających:
odczuwanie i postrzeganie: hören, sehen
przemieszczanie się: gehen, fahren - Po czasownikach: bleiben, helfen, lehren, lernen, lassen
